Precies op de afgesproken tijd stond Sacha op de stoep. Stevige kaplaarzen aan en een beetje verscholen achter mama’s rug.
Sacha vindt het moeilijk om te vertellen wat ze wil, probeert altijd dat te doen wat ze denkt dat van haar verwacht wordt, laat op school vaak over zich heen lopen en vindt het heel erg als ze fouten maakt, is het verhaal waarmee haar moeder bij mij kwam.
Dag Sacha, fijn dat je er bent! Zullen we mama koffie brengen en gaan wij dan bij de paarden kijken?
Ik zie een knik; naar de paarden wil Sacha wel, ze is gek op dieren.
Als we bij de wei aankomen komen de paarden al naar het hek. Zal ik ze allemaal aan je voorstellen?
Ik noem alle paarden bij naam en vertel wat over hun karakter. Als ik bij het verhaal van Janneke aankom, de kleine zwarte shet die heel bescheiden is, heel lief en voorzichtig en graag haar best voor je doet, steekt Sacha haar hand naar Janneke uit. Zij lijkt op mij, zegt ze zachtjes. Janneke steekt haar neus uit en haar ogen staan zacht. Ik besluit haar mee te nemen voor een sessie met Sacha.
In de paddock laat ik Janneke los, ze loopt snuffelend rond en ik vraag Sacha eens kennis met haar te gaan maken. Aarzelend loopt Sacha naar Janneke toe en steekt haar hand uit. Janneke komt bij Sacha staan en duwt met haar hoofd tegen Sacha aan. Aarzelend begint Sacha haar te aaien en het ijs is gebroken. Met Janneke aan een touwtje loopt ze een rondje door de paddock. Janneke volgt haar rustig en het touw komt niet strak te staan.
Als ik vervolgens zeg dat Sacha met de aanwezige materialen een parcours neer mag leggen waar ze dan daarna met Janneke doorheen mag proberen te lopen zie ik de twijfel in haar ogen. Wat moet er precies gebeuren? Wanneer is het goed, wat is de bedoeling? Wanneer ik zeg dat het haar eigen parcours is en dat het dus altijd goed is, weet ze nog steeds niet goed te beginnen.
De huidige maatschappij vraagt veel van kinderen
In de huidige maatschappij worden kinderen non-stop ‘getoetst’. In de kleuterklas moeten kinderen vaak al een cito-toets maken om het niveau van het kind te bepalen. Wij leren kinderen dus dat je constant moet voldoen aan een bepaalde standaard en moet presteren. Bij paardencoaching is er geen goed of fout. Je hoeft alleen maar jezelf te zijn. Alleen maar jezelf… Dat valt vaak nog niet mee, ook niet voor volwassenen. Voor kinderen is dit in het begin soms heel spannend. Want wat doe je als er eigenlijk helemaal niets van je verwacht wordt?! Dit voelt even heel gek! Maar al snel voelt het bevrijdend en veilig en kan een kind in een uur tijd groeien en ontwikkelen. De mooiste connecties ontstaan tussen paard en kind, waarna er soms magische momenten plaats vinden. Tijdens een sessie krijgen emoties de ruimte om er te zijn en gevoeld te worden.
En met die emoties gaan we aan het werk. Hoe kun je grenzen aangeven? Hoe maak je contact? Hoe voel je je sterker? Sta je letterlijk en figuurlijk steviger?
Sacha heeft het begrepen en gaat aan het werk. Ze begeleidt daarna Janneke rustig door het parcours, pakt het touw iets steviger bij een krappe bocht en laat het vieren wanneer het kan. Ik zie haar groeien nu Janneke zo op haar vertrouwt. Sacha komt er wel.
Een eigen plekje
Kinderen zijn op zoek naar hun plekje binnen deze wereld. Wie ben ik? Waar hoor ik bij? Wat past bij mij, wat vind ik leuk? Ze lopen vaak aan tegen het oordeel van de buitenwereld. Ben ik wel goed genoeg?
Een paard ziet alleen het hier en nu. Die ziet alleen hoe jij je vandaag voelt en hoe het vandaag met je gaat. Het oordeelt niet en heeft geen idee wat het kind volgens de “standaarden” zou moeten kunnen. Gewoon, wie jij bent, want dan ben je goed genoeg. Dat is het allerbelangrijkste dat je als kind zou moeten leren.
Ook benieuwd wat coaching met inzet van paarden voor jouw kind zou kunnen betekenen ? Kinderen zijn op zoek naar hun plekje binnen deze wereld. Wie ben ik? Waar hoor ik bij? Wat past bij mij, wat vind ik leuk? Ze lopen vaak aan tegen het oordeel van de buitenwereld. Ben ik wel goed genoeg?
Een paard ziet alleen het hier en nu. Die ziet alleen hoe jij je vandaag voelt en hoe het vandaag met je gaat. Het oordeelt niet en heeft geen idee wat het kind volgens de “standaarden” zou moeten kunnen. Gewoon, wie jij bent, want dan ben je goed genoeg. Dat is het allerbelangrijkste dat je als kind zou moeten leren
